IInne
Przewlekły ból - przyczyny i leczenie chronicznego bólu
21 listopada 2017
Leczenie bólu dokuczającego przez dłużej niż 3 miesiące powinno rozpocząć się od ustalenia przyczyny dolegliwości bólowych. W zależności od powodu chroniczny ból leczy się farmakologicznie, fizykoterapeutycznie lub zabiegowo. Odrębną gałęzią leczenia bólu jest terapia osób chorych na nowotwory.
Przewlekły ból to taki, który utrzymuje się nieprzerwanie przez minimum 3 miesiące. W tym czasie okresowo może zmieniać się jego nasilenie. Chroniczny ból oznacza poważną chorobę i wymaga wizyty u lekarza, a zwykle też wykonania serii badań zleconych przez specjalistę.
Ból w chorobie nowotworowej – leczenie
W zaawansowanej chorobie nowotworowej leczenie bólu przewlekłego jest nieodłączną częścią terapii. Nawet 75 procent chorych w zaawansowanym stadium i 100 procent osób, u których wystąpiły przerzuty, odczuwa ból w sposób ciągły. Chroniczny ból wynika z procesu nowotworowego obejmującego narządy i tkanki, a także z wyniszczającego organizm leczenia, w tym ran pooperacyjnych i zmian w następstwie radio- lub chemioterapii.
Leczenie bólu u chorych na zaawansowanego raka powinno uwzględniać bezpośrednie przyczyny nasilenia dolegliwości bólowych. Może nią być postęp choroby lub uszkadzanie kolejnych narządów i tkanek, ale ból wzmaga się też w przypadkach depresji, silnego stresu oraz problemów ze snem. We wszystkich przypadkach leczenie bólu powinno być zatem indywidualne i dopasowane do chorego.
Podczas leczenia bólu u chorych na raka napotyka się dwa problemy – to bardzo silne i nagłe ataki bólu (ból przebijający) oraz ból pojawiający się za każdym razem przed podaniem kolejnej dawki u osób leczonych opioidami (tzw. ból końca dawki).
Przyczynowo-objawowe leczenie bólu przewlekłego
Podstawą w leczeniu przewlekłego bólu niezwiązanego z nowotworem jest ustalenie przyczyny dolegliwości. Najczęściej chroniczny ból jest objawem chorób neurologicznych, chorób układu kostno-stawowego czy neuropatii. Konieczne jest dążenie do eliminacji choroby podstawowej. W wielu przypadkach ból nie ustępuje całkowicie, ale można go zmniejszyć, poprawiając jakość życia chorego.
Ból mogą uśmierzać m.in. paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne (w łagodnym bólu), słabe opioidy, np. kodeina (w bólu o średnim nasileniu) oraz silne opioidy, np. morfina (w bardzo silnym bólu). W niektórych przypadkach skuteczne jest równoległe stosowanie także np. leków przeciwdepresyjnych, przeciwdrgawkowych i rozkurczowych.
W leczeniu bólu kości i stawów niekiedy stosuje się fizykoterapię, a gdy to niezbędne – leczenie operacyjne.
Materiał zewnętrzny
0Komentarze