ZZdrowie i żywność
Anoreksja - jak ją rozpoznać i jak pomóc choremu na anoreksję?
3 kwietnia 2018
Anoreksja powoduje szereg objawów fizycznych związanych z wyniszczeniem organizmu i zaburzeniami hormonalnymi. Najczęściej kobiety cierpią m.in. na zanik miesiączki, a mężczyźni stają się impotentami. Leczenie anoreksji powinno przebiegać pod nadzorem psychiatry, często wymaga stosowania leków.
Anoreksja, tak jak inne zaburzenia odżywiania (np. bulimia i ortoreksja), to zaburzenie psychiczne. Najczęściej występuje u osób w okresie dojrzewania, cierpią na nią przeważnie osoby w przedziale wiekowym od 14 do 20 lat. Anoreksja może występować także u osób dojrzałych i u dzieci. Osoba chora nie jest w stanie sama zauważyć u siebie anoreksji.
Na co zwracać uwagę, gdy podejrzewa się anoreksję? Objawy anoreksji
Mimo że anoreksja to zaburzenie psychiczne, daje objawy fizyczne związane ze zmianą wyglądu ciała i wyniszczeniem organizmu. Oprócz tego u anorektyków występują zmiany zachowania i problemy psychiczne.
Osoby mające kontakt z chorym mogą zauważyć u niego:
- obsesję na punkcie odchudzania i jedzenia – rozmowa przeważnie dotyczy tych tematów,
- niechęć do jedzenia w towarzystwie,
- wymówki, by nie jeść,
- przekonanie o nadwadze mimo prawidłowego, a nawet zbyt niskiego BMI,
- niezadowolenie z wyglądu swojego ciała.
Często anorektycy przyjmują różne specyfiki przeczyszczające lub odchudzające i wykonują wiele intensywnych treningów fizycznych, robią głodówki, by schudnąć.
Anoreksja powoduje:
- znaczny spadek masy ciała, wychudzenie,
- zanik miesiączki i zaburzenia płodności, spadek libido, impotencję u mężczyzn,
- liczne zaburzenia hormonalne i związane z niedożywieniem, m.in. ciągłe odczuwanie zimna, apatię, suchość skóry, osłabienie włosów i paznokci, zaparcia, wzdęcia, spadek ciśnienia tętniczego i wiele innych.
Osoby chore na anoreksję mogą cierpieć na depresję, stany lękowe i nerwicę. Są osłabione i podatne na infekcje, mogą doświadczać omdleń.
Jak pomóc choremu na anoreksję? Leczenie zaburzeń odżywiania
Chory na anoreksję nie jest w stanie sam stwierdzić, że coś mu dolega. Dlatego kluczową rolę w rozpoznaniu choroby i rozpoczęciu leczenia odgrywa otoczenie anorektyka. Leczenie jest długotrwałe i wymaga zaangażowania nie tylko chorego, ale i jego najbliższych i środowiska.
Leczenie anoreksji opiera się na psychoterapii, farmakoterapii i kuracji prowadzonej w szpitalu. Leczenie przyczynowe zwykle jest niemożliwe, polega raczej na łagodzeniu objawów i naprawianiu szkód w wyniszczonym organizmie.
Terapia powinna być prowadzona od początku w trybie ambulatoryjnym. Oznacza to, że anorektyk nie leży w szpitalu, ale dojeżdża do niego na leczenie. Jeśli organizm jest mocno wyniszczony, konieczna może być hospitalizacja chorego. Zwykle po wypisaniu ze szpitala kontynuuje się terapię w trybie ambulatoryjnym lub w specjalnych ośrodkach dla chorych.
Leczenie anoreksji rozpoczyna się od unormowania nawyków żywieniowych osoby chorej. Od samego początku w leczenie powinien być zaangażowany psychiatra. W dalszym postępowaniu stosuje się równolegle psycho- i farmakoterapię. Leczenie powikłań anoreksji może być długotrwałe i wymaga systematyczności.
Materiał zewnętrzny
0Komentarze